Danimarkalı aileler tarafından 1960’lardan 1980’lere kadar evlat edinilen onlarca Güney Koreli, köklerini belirsizleştiren yaygın uygulamaların mağduru oldukları gerekçesiyle Seul hükümetinden evlatlık verilme süreçlerinin soruşturulmasını istedi.

Çocuklar uygunsuz biçimde evlat edinildi

Seul’deki Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu’nun, evlatlık verilen 53 kişi tarafından topluca yapılan resmi başvuruyu kabul etmek için 4 ay süresi bulunuyor. Talebin kabul edilmesi halinde bunun, Güney Kore‘de 1960’larla 1980’ler arasındaki askeri yönetimler sırasında çocukların yabancılara evlatlık verilmesine ilişkin tartışmalı uygulamalar konusunda en geniş kapsamlı soruşturmayı tetikleyebileceği ifade ediliyor.

Başvuruda, çok sayıda çocuğun, gevşek hükümet gözetimi ve gerekli özenin gösterilmemesi nedeniyle ailelerinden dikkatsizce veya gereksiz yere nasıl ayrıldığını vurgulayan çok çeşitli şikayetlere atıfta bulunuluyor.

O dönemde ülkede evlat edinmeyi teşvik etmeyi amaçlayan özel yasaların, pratikte kar amacı güden evlat edindirme kuruluşlarının kayıtları manipüle etmesine ve çocukların uygunsuz biçimde evlat edinilmesine izin verdiği belirtiliyor. Yurt dışına evlatlık verilen Güney Korelilerin çoğunun, kolayca teşhis edilip bulunabilen akrabaları olmasına rağmen kuruluşlar tarafından sokağa terk edilmiş yasal yetimler olarak kaydedildiği; bunun, çocukları daha kolay evlat edinilebilir hale getirdiği ifade ediliyor.

1974’te Danimarkalı bir aileye evlatlık verilen, Danimarka Kore Hakları Grubu’nun avukatı ve başkan yardımcısı Peter Möller, “Hiçbirimiz yetim değiliz.” diyerek eylül ayında Güney Kore’ye geri dönmeyi planladığını açıkladı. Möller, o dönemde sokaklarda sahipsiz insanların bulunduğuna dair haberlerin çıktığına işaret ederek “Biraz matematiğiniz varsa bu, 1970’ler ve 1980’lerden itibaren Seul’ün sokaklarının açıkta yatan çocuklarla dolup taştığı anlamına gelir.” dedi.

Başvuruda, evlat edinme kağıtlarında doğum isimlerinin, tarihlerinin, doğum yerlerinin veya biyolojik ebeveynleriyle ilgili bilgilerin hatalı olduğu veya üzerinde oynandığı iddia ediliyor.

Kimlikler değiştirildi

Evlat edinilenlerden bazıları, evlat edindirme kuruluşlarının, kimliklerini, Danimarkalı ebeveynlere verilemeyecek kadar hasta olan veya ölen çocuklarınkilerle değiştirdiğini keşfettiklerini, bunun, köklerini bulmayı oldukça zorlaştırdığını veya çoğu zaman imkansız hale getirdiğini savunuyor.

Başvuru sahipleri, Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu’nun, hükümetin, bu kuruluşların takibini yapmadığı için sorumlu tutulup tutulmayacağına karar vermesini, ayrıca çocukları Danimarka’ya gönderen Holt Çocuk Hizmetleri ve Kore Sosyal Hizmeti adlı iki kuruluşu, evlat edinme belgelerinin tamamına ve arka plan bilgilerine tam erişim sağlamaya zorlamasını istiyor.

Son 60 yılda yaklaşık 200 bin Güney Korelinin, çoğunlukla ABD ve Avrupa’da büyük bölümü beyaz olan ailelere evlatlık verildiği ifade ediliyor. Yaklaşık 9 bin evlatlık alan Danimarka, Güney Koreli çocuklar için Avrupa’daki en büyük varış noktalarından biri konumundaydı.

Evlat edindirme kuruluşlarının o yıllarda, evlat edinmeyi, beslenecek kişi sayısını azaltmak ve bekar annelerin çocukları dahil “istenmeyen çocukları ortadan kaldırmak” için bir araç olarak gören askeri liderlere yakın yönetim kurulu üyeleri tarafından yönetildiği belirtiliyor.

Danimarkalı ailelere evlatlık verilen Güney Koreliler yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

Netflixin en çok izlenen dizilerinden biri olan “Squid Game”in Güney Kore’den gelmesi tesadüf değil. Covid-19 boyunca insanların Netflix‘e yönelmesi etkileyici olsa da, ağır borç yükleri ve esneyen eşitsizlikler derin sosyoekonomik sorunlar yarattı. Netflix’in en popüler içeriklerinden biri hâline gelen Güney Kore dizisi Squid Game, maddi anlamda zor durumda olan 465 kişinin para ödülü için katıldığı ölümcül çocuk oyunlarını anlatarak, ülkedeki ekonomik durumu da gözler önüne serdi. The New York Times gazetesinde yer alan haberde, popüler Squid Game dizisi üzerinden Güney Kore’deki ekonomik eşitsizliği mercek altına aldı. Squid Game dizisinde, maddi zorluklar çeken, ağır borç altında yaşayan 465 kişinin 38 milyon dolar ödüllü ölümcül çocuk oyunlarına katılması anlatılıyor.

Hanehalkı borcu yüzde 100’ü aştı

Güney Kore‘de hanehalkı borcu, gayrı safi milli hasılanın yüzde 100’ünü aşmış durumda. Kore’nin yer aldığı coğrafyada bu rekora yaklaşan yok. Yüzde 20’lik üst kesimin zenginliği, en alttaki yüzde 20’lik kesimin 166 katı. Son 4 yıl içinde bu eşitsizlik yarı yarıya arttı. Yüksek enflasyon ve faiz oranlarındaki artışlar ve üstüne üstlük büyük işten çıkarmalar, aileleri sağlık açısından ve çocukların eğitimi açısında çok zor durumda bırakıyor. Ulusal servet dağılımını ölçen Gini Endeksi , Güney Kore’yi kabaca İngiltere ile eşit ve ABD’den daha iyi bir konuma getiriyor. Ancak, artan genç işsizlik, yükselen konut fiyatları ve küresel salgın var.

Barınma ve eğitim masraflarını ödemek için kendilerini borca ​​sokan sadece aileler değil. Tıpkı Squid Game dizisindeki gibi çocukları için arzu edilen bir üniversiteye girmeyi güvence altına almayı umut eden orta sınıflar için önemli bir masraf. Ağustos ayında Güney Kore hükümeti, genç insanlar arasındaki borcu azaltmayı amaçlayan yeni borç verme kısıtlamalarını açıkladı. 20’li ve 30’lu yaşlarda olanlar gelirlerine göre en çok borçlu olanlar. Ancak borçlanmayı engelleme girişimleri, bazı kişilerin bunun yerine daha yüksek maliyetli ve daha yüksek riskli borç verenlere yönelmesine neden oldu. Böyle bir seçim, koşullarındaki en ufak bir değişiklik onların geri ödemelerinde temerrüde düşmesine neden olursa, birçok kişiyi borç tahsildarlarının insafına bırakır. Squid Game’de gösterildiği gibi, çok az kişi organlarını satılık olarak toplamakla tehdit eden gangsterlerin elinde bulabilirken, aşırı borç yükü derinleşen bir sosyal sorun.

Dizideki gibi gençler işsizlikten çaresiz

Bloomberg Economics‘ten Justin Jimenez’in yazısında, düşük ücret artışları ve artan yaşam maliyetleri insanları borçlanmaya zorladığı için borçtaki büyüme nominal GSYİH’yi büyük ölçüde geride bıraktı. Ve salgın sırasında ekonomik beklentilerin azalması ve faiz oranlarının rekor düşük seviyeye düşmesiyle birlikte, genç Koreliler varlık satın almak için daha fazla borç aldılar – mülkten hisse senetlerine ve kripto para birimlerine – spekülasyonun finansal olarak başarılı olmanın tek yolu olduğuna bahse girdiler. Bu, konutu da daha pahalı hale getiriyor.

Başkan Moon Jae-in yönetiminin konut maliyetlerini düşürmek için aldığı çok sayıda önleme rağmen, ülke genelinde ortalama daire fiyatları son beş yılda yüzde 70’ten fazla arttı. Bu, şimdi açıkça merkez bankasının radarında. Salı günkü ikinci doğrudan faiz artırımından uzak dururken, hızla artan ev fiyatları, enflasyon baskıları ve toparlanma ivmesi nedeniyle boru hattında daha fazla hareketin muhtemel olduğuna işaret etti. “Kalamar Oyunu”nun altında yatan ekonomik temaların çoğu, artan borç, uçurumdaki eşitsizlik ve gençler arasında bir türlü ilerleyemeyeceklerine dair büyüyen bir his olan diğer gelişmiş ekonomilerle ilgili.

Güney Kore ekonomisi gerçeği: Squid Game yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

ABD-Güney Kore arasındaki 1954 tarihli Karşılıklı Savunma Anlaşması ile kurulan Amerikan Üslerinden biri olan Dongducheon Üssü’nde “Amerikan askerlerinin ihtiyaçlarını gidermek için” 7000 kadın fuhuşa zorlandı. Kore Savaşı ile 1990’li yıllara kadar geçen süre içerisinde 1 milyondan fazla Koreli kadına aynı şekilde Amerikan askerlerini eğlendirmek için devlet sponsorluğunda fuhuş yaptırıldı. Amerikan ordusu ise bu pratiği “en üst kademeleri ile” onayladı. Bu kadınlar Amerikan üslerini çevreleyen özel bölgelerde kurulan genelevlerde çalıştırıldı. Bu genelevlerin tek müşterileri ise Amerikan askerleriydi.

Genelevler Amerikalılar tarafından denetleniyor ve çevre güvenliğini de yine Amerikan askerleri sağlıyordu. Bu tur kompleksler Koreli yerel halk tarafından kichijong olarak adlandırılıyordu. 7000 kadının fuhuş yaptırıldığı Dongducheon Kampı ise bu genelevlerin en büyüğüydü. “Maymun Evi” adıyla bilinen merkez ise, buradaki seks işçileri için aslında bir hapishaneydi. Amerikan askerlerinin sağlık ve hijyenini korumaya da büyük bir özen gösteriliyordu.

1960’larda Güney Kore hükümeti ve Pentagon arasında bir “temizlik” planı yapılmıştı. Buna göre bu kamplarda cinsel yolla bulaşan hastalıkları azaltmak için Amerikalı ve Koreli yetkililer çeşitli önlemler almışlardı. Koreli ve Amerikalı güvenlik güçleri bu kamplarda çalışan kadınlar cinsel yolla bulasan hastalık taşıyorlar mı diye onları düzenli olarak kontrol ediyorlardı. Maymun Evi adli bu kontrol merkezine getirilen kadınlar “temiz olduklarından emin olunana kadar” burada tutuluyor, ondan sonra da Amerikan askerlerine hizmet etmeleri için geri gönderiliyorlardı. Kadınlara bu sürede Amerikan Ordusu tarafından temin edilen penisilin enjekte ediliyordu.

Dongducheon’da yasayan 49 yaşındaki aktivist Choi Hee-shin şöyle söylüyor: “Barlarda çalışan kızlar ve fahişelere o kadar çok antibiyotik enjekte ediliyordu ki artık kollarını kaldırmaya mecalleri kalmadan, maymun gibi yürüyorlardı.” Maymun Evi tabiri de iste buradan geliyordu. Pek çok kadın aşırı dozdan hayatını kaybetti. Bazıları söz konusu kompleksin yakınında seks işçileri için inşa edilen mezarlığa gömüldü. Choi sözlerine şöyle devam ediyor: “Şehirdeki pek çok insan yaşananlardan utanç duyuyor ve bunları ne hatırlamak ne de konuşmak istiyor.” “Ama ben unutamam, ABD-Güney Kore ittifakı bu kadınların varlığı ile ayakta durdu.” 2014 yılına gelindiğinde Koreli bir insan hakları örgütü hâlâ yaşayan 122 kadın adına Güney Kore devletine dava açtı. Geçen sene ise bir temyiz mahkemesi yargıcı, devletin ABD ile ilişkileri bozulmasın diye fuhuşu aktif olarak desteklediğini belirtti.

Şubat 2018’de Hakim Lee, Kore devletinin “ulusal güvenlik için önemli olan askeri ittifakın düzenini koruma” amacına katkı yapmak için söz konusu kampları işlettiği ve idare ettiği, burada çalışan kadınların ise “ülkeye döviz getiren vatanseverler” retoriği ile beyinlerinin yıkanarak fuhuşa zorlandığı, “hijyenlerini temin etmek” için ciddi yan etkileri olan pek çok antibiyotik enjekte edildikleri hükmüne vardı. Lee hayatta olan 117 kurbana kişi başı 2700 dolar ve 6500 dolar arasında değişen, toplam 560.000 dolar tazminat ödenmesine hükmetti. Seul’deki ABD elçiliği bu konuda yorum yapmayı reddetti.

ABD’nin Güney Kore’deki askeri üssünden çirkin işler yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

Şentop, Güney Kore Ulusal Meclis Başkanı Moon He Sang ve Endonezya Bölgesel Temsilciler Konseyi Başkanı Lanyalla Mahmud Mattalitti ile bir araya geldi. Her iki görüşmede de iki ülke ilişkilerinin yanı sıra Fethullahçı Terör Örgütü’nün söz konusu ülkelerde  varlığını sürdürmesi gündeme geldi. Şentop, mevkidaşlarından FETÖ’nün Güney Kore ve Endonezya’daki faaliyetlerine son verilmesini istedi.

Güney Kore ve Endonezya’ya FETÖ uyarısı yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.