Özgürlüğe doğru ilk adım

Tubman, 1844 yılında resmiyette “özgür” bir siyahi Amerikalı olan John Tubman ile evlendi. Ancak ne zaman özgürlükten bahsetse eşi tarafından efendilerine şikâyet edilmekle tehdit ediliyordu. Artık bu tehditlerle yaşamak istemiyordu. O dönemde Tubman’a beyaz olan komşusu tarafından bir kâğıt verildi. Kâğıtta özgürlüğe giden ilk evi nasıl bulacağına dair bilgiler yer alıyordu. Harriet Tubman özgürlüğe doğru ilk adımını attı. Gittiği evde bir arabaya bindirildi, üzeri bir çuvalla kapatıldı ve bir sonraki hedefine götürüldü. Pennsylvania yolunu izleyerek, ilk olarak Philadelphia’ya yerleşti. Burada Yeraltı Demiryolunda Philadelphia İstasyon Sorumlusu William Still ile tanıştı. Still’in ve Philadelphia Anti-Kölelikle Mücadele Derneği diğer üyelerinin yardımıyla Yeraltı Demiryolunun işleyişini öğrendi. Tubman kısa sürede Yeraltı Demiryolu’nun lideri oldu.

Siyahi köleleri aslında “özgür” olduklarına ikna etmek

Nihayet özgürdü. Ancak bu onun için yeterli değildi. Kendi kendine, “Çizgiyi geçtim. Özgürüm. Ama beni bu özgürlük ülkesinde selamlayan kimse yok. Yabancı bir ülkede bir yabancıyım; Ne de olsa benim evim güneyde, Maryland’de. Çünkü babam, annem, erkek ve kız kardeşlerim ve dostlarım orada. Ben özgürsem onlar da özgür olmalı. Kuzeyde bir yuva kuracağım ve onları da buraya getireceğim!” diyordu. Tekrar tekrar Maryland’e döndü. Tubman, diğer köleleri de özgürlüğüne kavuşturmakta kararlıydı. Siyahi köleleri aslında “özgür” olduklarına inandırmak ise çok zordu. Çünkü köle olarak yaşamaya alışmışlardı ve öldürülmekten korkuyorlardı. Tubman yılmadı. Aylarca onları ikna etmeye çalıştı ve 300’den fazla siyahiyi özgürlüğüne kavuşturdu.

ABD kirli geçmişini unutturmaya çalışıyor

1850 yılında Kaçak Köleler Yasası çıkarıldı. Kuzeyde bulunan kaçak kölelerin, güneyde açık artırma ile satılmalarına izin verilecekti. Harriet’in başına da 40 bin dolar civarında ödül konmuştu. Ancak bu durum onu korkutmadı. 1851’de ailesinin üyelerini St. Catherines’e taşımaya başladı. St. Catherines’deki North Street, 1857’ye kadar onun operasyon üssü olarak kaldı. Oradayken, Yeraltı Demiryolunda faaliyetlerini finanse etmek için şef olarak çalıştı ve Cenevre Caddesi’ndeki Salem Chapel BME Kilisesi’ne katıldı.  Tubman, 1861’de ülkede başlayan İç Savaş’ta da direniş gösterdi. Amerika Konfedere Devletleri’ne karşı Birlik yanında saf tutmayı köleliğin kaldırılması için bir fırsat olarak gördü. Bu nedenle, köleliğin kaldırılması için çalışmalara destek verdi. Kuzeylilerin zorla çalıştırdığı köleleri de esaretten kurtardı. 1911 yılında Tubman’ın vücudu artık çok zayıf ve çelimsiz hale gelmişti. Dönemin gazetecileri, Tubman için “hasta ve beş parasız” manşetleri atıyordu. Tubman 1913 yılında zatürre nedeniyle hayata gözlerini yumdu. Geride ise kurtardığı yüzlerce insanı bıraktı. Tubman bugün özgürlük savaşçısı olarak anılıyor. ABD ise kirli geçmişini Tubman’ın portresini 20 dolarlık banknotların üzerine bastırarak unutturmaya çalışıyor. Ancak Amerika’nın siyahilere yaptığı zulmün izleri ne yaparsa yapsın silinmiyor.

Özgürlük savaşçısı: Harriet Tubman yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

İtalya’nın Bergamo kentinde Pakistan hariç Nijerya, Gana, Senegal ve Fildişi Sahili gibi Afrika ülkelerinden gelen 18-40 yaş arası 35 erkek hızlandırılmış entegrasyon kamplarında ağırlanıyor.

Katılımcılar İtalyanca dil derslerine katılıyor, bölgedeki fabrikalarda staj yapıyor ve sıkı bir program uygulanıyor. Ayrıca ücretsiz topluluk hizmeti çalışmaları yapmak zorunda bırakılıyorlar.

Bergamo Belediyesi projeyi, kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Katolik Caritas ve İtalya’nın girişimciler birliği olan yerel Confindustria şubesi ile işbirliği içinde yürütüyor.

Eylül 2018’den bu yana aktif olan akademi, bir zamanlar emeklilik evi olan bir binayı, sığınmacıları barındıran düzenli bir tesis olan Olağanüstü Ağırlama Merkezi CAS ile paylaşıyor.

Sadece bir kapı iki tesisi birbirinden ayırıyor ancak iki örgüt arasındaki atmosfer çok farklı.

CAS’ta sığınmacılar koridorlarda serbestçe hareket edebilir, zamanlarını odalarında geçirebilir ve telefonlarını istedikleri kadar kullanabilirler.

Entegrasyon kampının öğrencileri ise telefonlarını yalnızca günde birkaç saat kullanabilir. Günün en güzel kısımlarında ise odaları boş. İtalyancadan başka bir dile izin verilmiyor ve askeri okul öğrencilerinden daha sıkı bir eğitim görüyorlar. Üç çeşit üniformaları bulunurken, daima bu üniformaları giymek zorundalar.

İçerideyken, arkasında büyük harflerle “Grazie Bergamo” (teşekkürler Bergamo)  yazan mavi bir eşofman giyerlerken; ikinci üniforma, atık toplayıcılara benzer şekilde turuncu renkte ve ayrıca büyük harflerle “Grazie Bergamo” kelimesini taşıyor; üçüncüsü ise, boş zamanlarında giyilen, mavi renkli bir gömlek ve küçük bir okul logosuna sahip gri bir süveter, bu da kentin toplu taşıma araçlarını ücretsiz olarak almalarını sağlıyor.

Irkçılık karşıtı bir örgüt olan Bergamo göçmen Antirazzista grubunun bir aktivisti olan Stefano Quadri, göçmenlerin barındırılmayı hak ettiklerini kanıtlamaları gerektiği fikrine itiraz ediyor, çünkü sığınmanın bir insan hakkı olduğunu söylüyor.

İtaya’dan göçmenlere köle muamelesi yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

Fotoğrafta, Brezilyalı bir beyaz olan Meirelles, 4 siyah kadının arasında “tahta benzeyen” süslemeli bir sandalyede oturuyor.

Sosyal medyada, siyah kadınların giydiği beyaz kıyafetleri, kölelik döneminde evlerde hizmetçilik yaptırılan kölelerin üniformalarına, sandalye de köle sahiplerinin oturduğu koltuklara benzetildi.

Marie Claire dergisinin yazarlarından Stephanie Ribeiro, Twitter mesajında “Siyah kadınlar egzotik bir sahnenin objeleri olarak kullanıldı. Sömürgeciliği çağrıştıran ve o döneme öykünen bir sahne. Beyazların üstün olduğu, siyahların da aşağılandığı bir tasvir” dedi.

Ünlü Brezilyalı şarkıcı Elza Soares de Instagram mesajında “Hayatınızın mutlu bir anını renklendirmek için seçtiğiniz temayla, insanları ne kadar incitebileceğinizi düşünün. Onların anıları ve çektikleri sıkıntıları düşünün” dedi.

Bir başka Instagram kullanıcısı ise “Biri 1860’tan diğeri de 2019’dan” diyerek Meirelles’in pozunu, kölelik döneminin simge fotoğraflarından biriyle kıyasladı.

Fotoğrafta bir efendi kadın, başında bekleyen iki köleyle görülüyor.

Vogue’un Brezilya moda editörünün köle saplantısı tepkiyle karşılandı yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

Avusturya’nın başkenti Viyana’daki Birleşmiş Milletler (BM) Viyana Ofisinde düzenlenen basın toplantısında, UNODC’nin “2018 Küresel İnsan Ticareti Raporu” açıklandı.

UNODC Başkanı Yury Fedotov ve Avusturya Dışişleri, Avrupa ve Uyum Bakanı Karin Kneissl’ın da katıldığı basın toplantısında açıklanan rapor, 142 ülkeden edinilen veriler doğrultusunda hazırlandı. Rapor, insan ticareti eğilimleri ve türlerinin incelenmesinin yanı sıra özellikle silahlı çatışma bölgelerindeki insan ticaretine ışık tutuyor.

Rapora göre, 2016’da 97 ülkeden yaklaşık 24 binin üzerinde kişi insan ticareti mağduru oldu.

Raporda, insan ticareti mağdurlarının yüzde 49’unu kadınların, yüzde 23’ünü kız çocuklarının, yüzde 21’ini yetişkin erkeklerin ve yüzde 7’sini erkek çocuklarının oluşturduğu belirtildi.

Rapora göre, insan ticaretinde “cinsel sömürü” yüzde 59 ile ana neden olmaya devam ediyor. “Zorla çalıştırma” ise tüm vakaların yaklaşık yüzde 34’ünü oluşturuyor. Mağdurların yüzde 7 ise farklı nedenlerle insan ticaretinin ağına düşüyor.

İnsan ticareti mağduru olan kız ve erkek çocuklarının oranındaki artışa dikkati çekilen raporda, 2004 ile 2016 arasındaki verilere göre, çocuk mağdurların oranının iki kattan fazla arttığının, kız çocuklarının erkeklere göre daha fazla mağdur olduğunun altı çizildi.

Kız çocuklarının yüzde 72’sinin cinsel sömürü, erkek çocuklarının ise yüzde 50’sinin zorla çalıştırılmak amacıyla insan tacirlerinin eline düştüğü vurgulandı.

Dünyada kölelik mağduru çocukların sayısı sürekli artıyor yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

Rapor, modern köleliği ‘insan kaçakçılığı, zorla çalıştırma, borç esareti, zorla evlendirme, cinsel istismar, çocukların satılması ve istismarı ile köleliğin kendisi’ olarak tanımlanıyor.

Dünya genelinde 40 milyon 300 bin ‘modern köle’ olduğu ve bunun 400 binden fazlasının ABD’de bulunduğunun tahmin edildiği bildirildi.

Özgür Yürü Vakfının (Walk Free Foundation) Küresel Kölelik Endeksi Raporu “modern zaman köleliğinin” gelişmiş ülkelerde daha yaygın olduğunu ortaya koydu.

Gelişmiş ülkelerde modern kölelerin sayısının düşünülenden çok daha yüksek olduğu vurgulanan raporda, ABD’de 403 bin modern köle bulunduğunun öngörüldüğü aktarıldı. Raporda, ABD’de her 800 kişiden birinin modern köle olarak yaşadığı belirtildi.

İngiltere’de ise 136 bin modern köle olduğunun değerlendirildiği ifade edilen raporda, Avustralya ile Fransa ve diğer Avrupa ülkelerinde de modern köle sayısına yönelik tahminlerin arttığı bilgisine yer verildi.

Ayrıca raporda, gelişmiş ülkelerin, hangi çalışma koşullarında üretildiği şüpheli olan milyarlarca dolar değerinde ürün ithal ederek modern köleliğe katkıda bulunduğu kaydedildi.

Rapora göre, ‘her 10 kişiden birinin zorla çalıştırıldığı’ Kuzey Kore’de 2 milyon 600 bin modern köle olduğu değerlendiriliyor. Bu ülkeyi Eritre, Burundi, Orta Afrika Cumhuriyeti ve Afganistan takip ediyor. Hindistan’da ise 2016 yılında 18 milyon 400 bin olan modern kölelerinin sayısının 8 milyona düştüğü ifade ediliyor.

‘Modern’ dünyada 40 milyondan fazla köle var yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

ABD’de ırkçıların sembol isimlerinin heykellerinin kaldırılması daha önce büyük olaylara sebep olmuştu. Geçtiğimiz yıl Ağustos ayında Amerikan İç Savaşı sırasında Konfederasyon ordusunun komutanı olan Robert E. Lee’nin heykelinin kaldırılmak istenmesi Virginia eyaletinde büyük olayların yaşanmasına sebep olmuştu.

ABD'nin Virginia eyaletinde neo-Nazilerin gösterileri nedeniyle OHAL ilan edildi. pic.twitter.com/uhjqv0PoVK

— Yekvücut (@yekvucutcom) August 12, 2017

ABD’de New York kent yönetimi, 19. yüzyılda Afro-Amerikan köle kadınlar üzerinde deney amaçlı ameliyatlar yapan ve “Modern jinekolojinin babası’’ olarak bilinen Doktor J. Marion Sims’in Central Park’taki heykelini kaldırdı.

Kent Tasarımı Komisyonu’nun Belediye Başkanı Bill de Blasio’nun şehirdeki “nefret sembollerinin” kaldırılması konusunda çalışmalar yürütmek üzere kurduğu danışma heyetinin önerisi üzerine bu kararı aldığı belirtildi.

Central Park’ın kuzeydoğu köşesinde, 103. Cadde girişinde bulunan bronz heykel bugün granit kaidesinden çıkarıldı.

Heykelin, Sims’in mezarının bulunduğu Brooklyn’deki Green-Wood Mezarlığı’na konulacağı belirtildi. Heykel yeni yerinde Sims’in köleler üzerinde iradeleri dışında deneyler yaptığına dair bilgilendirici bir levhayla birlikte sergilenecek.

“Modern jinekolojinin babası” olarak anılan Dr. Sims’in 1840’ların ortasında geliştirdiği bir tedavi kapsamında Alabama eyaletinde bir plantasyonda çalışan 11 Afro-Amerikan köle kadın üzerinde deneyler yaptığı ve 1850’lerde New York’a taşındıktan sonra tedaviye dair tuttuğu notlarda kadınların kimliğini gizlediği ortaya çıkmıştı.

Köle kadınlar üzerinde deneyler yapan Dr. Sims’in heykeli mezarına taşındı yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

India Today’in haberine göre, Hindistan’ın Uttar Pradeş, Pencap, Madhya Pradeş, Racastan, Uttarakhand, Bihar, Carkhand ve Odişa eyaletlerinde şiddetli eylemler ve kundaklama eylemleri yaşandı.

Federal hükümet Uttar Pradeş’teki olayları bastırmak için 800 polisi görevlendirdi.

Madhya Pradeş’teki çatışmalarda 5 kişi ölürken, onlarca kişi yaralandı. Eyaletteki bazı bölgelerde sokağa çıkma yasağı ilan edildi.

Racastan’ın Alwar kentinde 1 kişi ölürken eyaletteki Jaypur, Acmer, Udaypur ve Jodhpur kentlerinde şiddet olaylarının yaşandığı belirtildi.

Sopa ve kılıç taşıdığı belirtilen bazı grupların Calandhar, Amritsar ve Bathinda’da da iş yerlerini kepenk kapatmaya zorladığı da açıklandı.

Vaishali, Muzafferpur, Patnai Nawada ve Bhagalpur’da da eylemciler polisle çatıştı.

Hindistan’da Dalitler ayaklandı: 9 ölü yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

Mağdurların isimleri ve olayların geçtiği yerler güvenlik nedeniyle değiştirilmiş. Haberin en can alıcı noktalarından biri, İngiltere’deki “modern kölelerin” büyük çoğunluğunun Arnavut olması.  Bu da sorunun sadece “Afrikalı ya da Asyalı sığınmacılardan kaynaklanmadığını, köleliğin Avrupa kıtası için büyük bir sorun olduğunu ortaya çıkartıyor.

imi’nin hikayesi, İngiliz Polisi’nin Nisan 2017’ye kadarki 12 aylık dönemde kayıtlara geçirdiği 2 bin 200’den fazla modern kölelik vakasından biri.

Bir önceki yıla göre yüzde 160’lık bir artış görüldü.

İngiltere’de kölelikle mücadele eden sivil toplum kuruluşlarına göreyse asıl sayı çok daha yüksek, 13 bini bulabilir.

Yardım kuruluşları Londra’nın “modern kölelikte büyüyen bir merkez” olduğu uyarısında bulunuyor ve çoğu kurbanın ülke dışından geldiğini söylüyor.

İngiltere’de 2015 yılında değişen yasa ile ‘Modern kölelik’ tanımlandı: Cinsel istismar, borçlandırarak rehin alma, zorla çalıştırma, organ hırsızlığı, ev işlerinde kullanma, insan kaçakçılığı ve tüm yönleriyle köleliği kapsar.

Güney Amerika’dan ailesi için geldi hayatı karardı 

Çoğu İngiltere’ye, inşaat sektöründe iş vaat edilen, dört çocuk babası Ekvator vatandaşı Jose gibi büyük umutlarla gelmiş.

“İşteki ilk günümde büyük bir ofisin tuvaletlerini temizlemeye gönderildim. Hep bunun geçici olduğunu söylediler ama haftalar geçti” diyor.

Jose diğer beş kişiyle birlikte aynı odada kalıyormuş. “Endişelenme, paraya ihtiyacın yok, karnını doyuruyoruz işte diyorlardı sürekli” diye anlatıyor.

Salvation Army yardım kuruluşundan Diane Payne giderek artan sayıda göçmenin “kandırıldığını, tuzağa düşürüldüğünü ve ticaretinin yapıldığını” söylüyor.

Yüzde 35’i Arnavutluk’tan 

İnsan kaçakçılığı kurbanlarıyla ilgilenen Hestia adlı yardım kuruluşu, dünyanın her yanından gelen insanlara yardım ve destek sağladıklarını söylüyor.

Geçen yıl ele aldıkları vakaların yüzde 35’ini Arnavutluk, yüzde 17’sini Nijerya, yüzde 6’sını Vietnam, yüzde 5’ini ise Hindistan vatandaşları oluşturmuş.

Çin, Polonya, Romanya ve Pakistan vatandaşlarının da sık sık kurbanlar arasında yer aldığını söylüyorlar.

Arnavutlar genelde cinsel istismar için kaçakçılığı yapılan kadınlardan oluşurken, Vietnam’da çeteler genelde depolarda çalışmak veya esrar yetiştirmek için hedef alınan erkekler ve yetimlerden oluşuyor.

Nijeryalılara ise genelde kuaförler, dükkanlar veya evlerde çalıştıkları işler veriliyor.

Diane Payne “Genelde taktikleri kurbanları borçlandırmak ve İngiltere’ye çalışmaya gelirlerse mali yardım yapılacağı vaadinde bulunmak” diyor.

İngiltere’nin modern kölelerinin %35’i Arnavutluk’tan yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.

Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) ve Brezilya İş Gücü Takibat Bürosu, Brezilya’da son 15 yılda “köleliğe benzer şartlarda” çalıştırılan 35 bin kişinin bu durumdan kurtarıldığını bildirdi.

Brezilya kanunlarında köleliğe benzer işçilik, “kişilerin borcu nedeniyle hizmet ettirilmesi, zorla çalıştırılması, aşırı çalışma saati olan işlerde ve küçük düşürücü şartlarda ya da borçlandırılarak çalıştırılması” olarak tanımlanıyor.

“600’ü tekrar aynı şartlar altında çalışmaya geri döndü”

İki kurumun ortak raporuna göre, 2003’ten bu yana bu gibi nedenlerle “köle gibi” çalıştırılan 35 bin kişi yetkili makamların girişimleri sonucu kurtarıldı. Ancak bu kişilerden 600’ü tekrar aynı şartlar altında çalışmaya geri döndü.

Brezilya’da son 15 yılda 35 bin ‘modern köle’ kurtarıldı yazısı ilk önce Yekvucut üzerinde ortaya çıktı.